Varolmayanlar - Doğu Yücel

Her gün işine giden bir adam, her gün aynı saatte kalkan, sabah aynı şeyleri yapan ve kapısının paspasının üzerindeyken saatine baktığında hep aynı saati ve dakikayı gören bir adam. Ama başarılı ve ona birileri bu başarılı olma durumundan ötürü mutlu olması gerektiğini söylemiş, o da bu durumu kabul etmiş. Çünkü o bir gerçekçi, gerçek dünyada yaşar ve gerçek dünyanın dertlerin içinde büyür. Pek uzak değil.

Adam günlükler yazar, Ece ajandalarını dolup taşırır, yaşadıklarını anlatır ve bazen de yaşamadıklarını. Sonra bir gün babasının kıymetli dolma kalemini bulur sandıkların içinden bir yerden. Mürekkebi doldurur ve yazmaya başlar, varolmayan insanların uydurulmuş hikayelerini... Ertesi gün gazeteye bakınca var etmiştir o insanları...

Doğu Yücel'in Varolmayanlar kitabına bir girizgah yaptım kendi kafamca, hani bir laf vardır, "bir kitabı kapağına bakıp yargılama" diye, benim bu kitabı alma sebebim bunun tam tersiydi. Kapağını beğendim. Bu kadar. Hep okuyacağım bir sonraki kitabı belli bir mantığa göre ayarlarım. Kendi kendime bu aralar çok yabancı yazar okudum biraz türke geçeyim. Çok kurgu okudum biraz gerçekliği olan şeyler okuyum vs. Bu kitabı hiçbir mantığı yoktu duymadım bir yerden. Kapağı sattı kısaca.

Varolmayanlar oldukça akıcı ve filmi çekilsin diye (neredeyse) yazılmış bir kitap. Doğu Yücel'in kitapları zaten filme uyarlanıyor. Fantasik ve bilim kurgusal ögeler barındırması kendi adıma mutlu olduğum bir durumdu. Gerçi arada "ne diyorsun hacı dayı" diye serzenişte bulundum yazara ama buna rağmen hızlı bir şekilde okuma ve bir sonraki sayfayı merak ettirme özelliğine sahip. Sonunu merak etmiyorsun kitabın aralarını merak ediyorsun. Özellikle 80'ler doğumlu insanların gençliklerinde dinledikleri müziklerden, filmlerden ve özellikle bilgisayar oyunlarından bahsetmesi kitabın hangi kesime yönelik olduğunu göstermekte.

Kitapta Hayalciler vs. Gerçekçiler gibi dünyanın iki kutubu olduğu iddiası var. Pek çok yerinde kendini hayalci sansan da aralıklarla, Gerçekçiliğini yüzünün tam ortasına vuruyor...

Okuması keyifli bir kitap ama "bi Camus değil"

Hayırlı agşamlar...